Η αγάπη για το DIY

Faux bijoux-Μια οικογενειακή υπόθεση

Μερικές φορές ορισμένες καταβολές των παιδικών μας χρόνων είναι τόσο ισχυρές, που περνούν μέσα στα γονίδιά μας! Αυτό μου συνέβη σχετικά με τα ψεύτικα κοσμήματα, τα faux bijoux, όπως λέγονται. Παρατηρώντας τη γιαγιά μου που ήταν σωστή κοκέτα να εμφανίζεται παντού φορώντας ένα σετ faux bijoux, τα ερωτεύτηκα άμεσα. Όταν η γιαγιά δε ζούσε πια (γύρω στα εκατό της χρόνια δηλαδή) αυτά πέρασαν στην κατοχή μου και μάλλον βρήκαν το φυσικό τους προορισμό.

Χειροποίητο κόσμημα- Οι απαρχές

Συνάμα στο οικογενειακό περιβάλλον, ήδη από τα μαθητικά χρόνια υπήρχε ενδιαφέρον για κατασκευή των δικών μας κοσμημάτων και στη Θεσσαλονίκη μας βρίσκουμε πολλά χαντράδικα που μας προσφέρουν τις πρώτες ύλες για τα δικά μας κολιέ, βραχιόλια ή σκουλαρίκια. Το χειροποίητο κόσμημα σου εξασφαλίζει ότι αυτό που θα φορέσεις θα είναι μοναδικό στο μέτρο του δυνατού, δηλαδή θα συνδυάσεις τα υλικά σου με βάση το προσωπικό σου γούστο και το αποτέλεσμα δύσκολα θα μοιάζει με κάτι που και κάποιος άλλος φίλος έχει φτιάξει.

Μήπως να αγοράσω κάτι έτοιμο;

Πάντα όταν κάνω βόλτα στα μαγαζιά, οι βιτρίνες με τα κοσμήματα είναι αυτό που με προσελκύει περισσότερο και πάντοτε σταματάω για να χαζέψω τις καινούριες τάσεις. Κάποιες φορές βρέθηκα στην οικονομική θέση να μπορώ να διαθέσω ένα μικροποσό, για να αποκτήσω κάτι από τα καταστήματα που διαθέτουν τα ημιπολύτιμα προσιτού κόστους κοσμήματα. Οι καιροί όμως είναι χαλεποί, έτσι αυτό δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια. Οπότε, επειδή σαν κοριτσάκι κι εγώ δεν μπορώ να αντισταθώ στις καινούριες τάσεις, διαθέτω κάθε χρονιά 10-15 ευρώ για να αγοράσω χάντρες, κουμπώματα, γράνες και κρικάκια και να προσφέρω στον εαυτό μου τη χαρά ενός καινούριου ζευγαριού από σκουλαρίκια και ενός κολιέ από χάντρες. Το ίδιο θα κάνω και για τις φίλες μου. Θεωρώ ότι είναι κάτι πιο προσωπικό και προσωποποιημένο και το να αφιερώσεις το χρόνο σου σε κάτι χειροποίητο προσθέτει στο δώρο σου μεγαλύτερη αξία από κάτι που θα βρεις έτοιμο στα μαγαζιά.

Γιατί να φτιάξω κάτι μόνη μου;

Ένα ακόμα ζήτημα που με απασχολεί είναι το ζήτημα της διάρκειας. Τα κοσμήματα μένουν στο χρόνο, αρκεί βέβαια να βρεθούν σε χέρια που μπορούν να τα εκτιμήσουν και δεν τα πετάξουν (συμβαίνουν κι αυτά καμιά φορά!), προσωπικά δεν πετάω ποτέ κάτι χειροποίητο, έστω και αν δεν έχει επιτύχει τεχνικά και αισθητικά. Ακόμα και αν δε φορεθεί ποτέ, θα μου υπενθυμίζει πάντοτε από ποιο επίπεδο ξεκίνησα και πώς εξελίχτηκα κατά τη διάρκεια των χρόνων. Έτσι, μια μικρή δημιουργία μου δημιουργεί την παρηγοριά ότι θα μείνει κάτι από μένα για άλλους και για τους επόμενους. Με τις χειροποίητες κατασκευές μπορείς να γεμίσεις τον ελεύθερο χρόνο σου δημιουργικά και να προσφέρεις χαρά στους γύρω σου. Έτσι λοιπόν θα δούμε στο Girltalk μια σειρά από κατασκευές που έχω κάνει κατά καιρούς.

Το πρώτο μας project -Κάτι καινούριο από κάτι παλιό

Σήμερα θα ξεκινήσουμε από την ιδέα ότι δε θα θέλουμε να πετάξουμε, για συναισθηματικούς ή/και οικονομικούς λόγους παλιά μας κοσμήματα. Έτσι δημιουργήθηκε ένα απλό DIY. Στα συρτάρια βρέθηκε ένα ζευγάρι faux σκουλαρίκια με κλιπς, που ήταν μόδα σε παλιότερη δεκαετία. Λόγω του έντονου στυλ τους, χρυσά με στρας, και κυρίως λόγω του ότι δεν προορίζονταν για τρυπητά αυτιά, αλλά είχαν αυτά τα σφιχτά κλιπς που προκαλούν βάρος και πόνο με αποτέλεσμα να μην γίνονται ανεκτά για πολλή ώρα, αποφάσισα ότι έπρεπε να μετατραπούν σε κολιέ. Για το σκοπό αυτό χρειάστηκα αλυσίδα χρυσή, περίπου ένα μέτρο, αν και πάντοτε αγοράζω κάτι παραπάνω, τρία χρυσά κρικάκια μεγάλου μεγέθους, τέσσερα χρυσά κρικάκια μικρού μεγέθους και ένα κούμπωμα, δηλαδή έναν παπαγάλο για τη μία πλευρά και ένα κρικάκι από την άλλη. Επίσης χρειάζεται ένα κοφτάκι και ένα πενσάκι.

Οδηγίες προς ναυτιλομένους

Αρχικά αφαίρεσα τα κλιπ από τα σκουλαρίκια με μια πένσα κοσμημάτων. Στη συνέχεια πέρασα τα κρικάκια μικρού μεγέθους από τις εγκοπές που ήδη διέθεταν τα σκουλαρίκια λόγω σχεδίου, ένα κρικάκι σε κάθε άκρη. Ανάμεσα στα δύο λουλουδάκια μου έβαλα ένα κομματάκι αλυσίδας, ώστε να μην είναι κολλημένα μεταξύ τους και να δημιουργήσω το σχέδιο που είχα σκεφτεί. Έπειτα στις έξω άκρες από τα σκουλαρίκια πέρασα το μεγάλο τμήμα της αλυσίδας. Για να υπάρξει μια ισορροπία, απέναντι από τα λουλούδια μου έβαλα τη σύνθεση από τα μεγάλα κρικάκια. Πέρασα δηλαδή τα τρία μεγάλα κρικάκια το ένα μέσα στο άλλο, και με δυο μικρά κρικάκια τα ένωσα στην αλυσίδα μου. Εν συνεχεία ζυγοστάθμισα τα δυό μοτιφ ώστε να βρίσκονται στο ίδιο ύψος και έκοψα την αλυσίδα-κολιέ σε δύο ίσα μέρη. Στο σημείο αυτό πέρασα τον παπαγάλο και το κρικάκι- κούμπωμα. Έτοιμο! Το κολιέ ενθουσίασε την ιδιοκτήτρια των σκουλαρικιών, η οποία το δέχτηκε μια χαρά.